Castlefest. Heidense bende, wickerbeest, offers maken, heel veel mooie mensen zon en regen.
Castlefest is een plek waar je openlijk heidens kunt zijn en waar bij de Heidense Bende een open sfeer heerst tussen de verschillende richtingen die er vertegenwoordigd zijn. Het pad naar ons was dit jaar gelukkig duidelijker dan voorafgaande jaren en het programma stond ook in het boekje. Ik heb me lang afgevraagd of publiek heidendom een plek heeft op zo'n gelegenheid, tussen LARP en steampunk. Maar hier klopt het. Hier is het heidendom niet voorbehouden aan een klein hoekje. Castlefest zelf staat in het teken van Lammas, de Keltische naam voor het feest van de oogst en in dit Germaans-Keltisch menggebied dat Nederland is, kunnen we ons hier als Negen Werelden prima bij aansluiten. Hier is het passend om een altaar voor Freya en Frey te maken van een hooibaal. Hier is het passend om mensen gelegenheid te geven een offer te maken voor in het wickerbeest. Hier voelt het OK voor mij om in een blot te staan en in volle overtuiging te kunnen bedanken voor de oogst. Het was dan ook een mooi blot. Met vers geoogst graan, met een offerbrood en met heel goede mede. Aswulf de verteller vertelde ons 's middags een verhaal over hoe een man dankzij Freya zijn geliefde kon trouwen, gevolgd door Thor's bruiloft. Verhalen lezen is een ding, maar een goed verhaal krijgt een extra dimensie als het goed verteld wordt.
Na de enorme plensbui op Zaterdagmiddag werd de drumcirkel een opzwepende danscirkel waar de energie rondzong en iedereen meenam die erin durfde stappen. Voor mij voelde ik de energie van Freya en Zij was voor mij ook aanwezig toen we rond het wickerbeest dansten. Het was fijn om daar op die manier meer deel van uit te maken. Alleen duurde het wel erg lang voor het beest de hens in ging en was het daarom op het eind moeilijk de energie vast te houden. Maar toen het brandde was het prachtig. Zondag was de sfeer rustiger. De ontspannen sfeer na een goed feest. Voor ons betekende dat de Praalronde. Een Sumbel om jezelf te laten zien. Om te zeggen 'Dit ben ik, dit kan ik,' zodat het gehoord wordt en je lot versterkt. Onwennig en vreemd vaak, maar voor mij belangrijk om openlijk woorden te gebruiken, want woorden hebben kracht. Aan het eind van de middag toen de hoorn rondging was er ineens ruimte voor verhalen. En behalve Aswulf bleek een van de Belgische Druïden ook een prima verteller te zijn. Rustig kwam de dag tot zijn eind. Restte ons nog het opruimen, het wachten op de auto die voor de ingang in de file stond en uiteindelijk huiswaarts keren. Volgend jaar weer.
Gerry Damen